Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας δίνει το Center for Disease Control & Prevention των ΗΠΑ, από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο του 2009 το ποσοστό των ανασφάλιστων ανθρώπων σε αυτή την χώρα ήταν το 15,3% του συνολικού πληθυσμού (δηλαδή 46 εκατομμύρια περίπου Αμερικάνοι). |
Αν εστιάσουμε την προσοχή μας στις ηλικιακές ομάδες τότε θα δούμε ότι:
• Το 17,4% των πολιτών κάτω των 65 ετών είναι ανασφάλιστοι
• Το 21,0% των πολιτών ηλικίας μεταξύ 18 και 64 ετών είναι ανασφάλιστοι και
• Το 8,2% των παιδιών που έχουν ηλικία μικρότερη των 18 ετών είναι πλήρως ανασφάλιστα
Επίσης σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που μας παραθέτει το παραπάνω Ερευνητικό Κέντρο, 58,4 εκατομμύρια Αμερικανών (το 19,4% του συνολικού πληθυσμού) ανεξαρτήτως ηλικίας, υπήρξαν ανασφάλιστοι τουλάχιστον για κάποια χρονική περίοδο του έτους 2009.
Να θυμίσουμε στους αναγνώστες αυτής της στήλης ότι το «φιλελεύθερο» αυτό «δημοκρατικό» κράτος, εκτός από την ανικανότητα που επιδεικνύει στο να προστατέψει την υγεία τεραστίων τμημάτων του πληθυσμού (ακόμα και για τα ανήλικα παιδιά που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου), έχει δύο ακόμη πρωτιές, ανάμεσα στα κράτη του «ανεπτυγμένου» κόσμου. Η πρώτη αφορά την μεγαλύτερη κατά κεφαλή δαπάνη για την υγεία στον κόσμο και η δεύτερη το μέσο όρο ζωής που δεν ξεπερνά τα 78 έτη. Με άλλα λόγια αποδεικνύεται περίτρανα ότι η κοινωνική αναλγησία και η αναποτελεσματικότητα βαδίζουν χέρι - χέρι.
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης βρίσκεται η Σουηδία η οποία διαθέτει 21 περιφερειακά συμβούλια τα οποία είναι υπεύθυνα για την στήριξη της υγείας των πολιτών και των οποίων η δουλειά παρακολουθείται με βάση 124 δείκτες απόδοσης.
Μέσα στο πλαίσιο της Εθνικής νομοθεσίας τα συμβούλια αυτά είναι επιφορτισμένα με το να λαμβάνουν σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την υγεία των πολιτών που κατοικούν στις αντίστοιχες περιοχές.
Θα μπορούσε φυσικά κάποιος να δηλώσει ότι το σύστημα αυτό είναι «ακριβό» και ίσως αναποτελεσματικό. Τα δεδομένα όμως διαψεύδουν όσους κάνουν τέτοιες σκέψεις, αφού είναι καθαρό ότι η Σουηδία ξοδεύει, σε σχέση με τις ΗΠΑ, περίπου 44% λιγότερα δολάρια κατά κεφαλή, για την υγεία, ενώ ο μέσος όρος ζωής των Σουηδών είναι 4 χρόνια μεγαλύτερος των αντίστοιχων Αμερικανών πολιτών. Τέλος να μην ξεχνάμε ότι η Σουηδία δεν έχει ανασφάλιστους πολίτες, ενώ εκτός της φροντίδας υγείας, παρέχει στους πολίτες της και υψηλές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας.
Φυσικά το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: πως είναι δυνατόν να ανέχεται ένας λαός με πολύ υψηλό δυναμικό, όπως είναι ο Αμερικάνικος λαός, και με αρκετούς πόρους και τεχνογνωσία, μια τέτοια κατάσταση;
Αγαπητοί αναγνώστες η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν έχει να κάνει με την επιστήμη ή την λογική, αλλά με αυτό που καλείται πολιτικό Μάρκετινγκ και ανθρώπινες φοβίες. Αρκεί να λάβετε υπόψη σας ότι, ο Ομπάμα, με την προσπάθεια που έκανε για μια στοιχειώδη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας στις ΗΠΑ, που πολύ απέχει όχι μόνο από το Σουηδικό μοντέλο, αλλά και από οποιοδήποτε Ευρωπαϊκό, κατηγορήθηκε σαν «κομμουνιστής».
Νομίζω ότι στην περίπτωση αυτή ταιριάζει απόλυτα η προφητική ρήση του John Adams 2ου Προέδρου των ΗΠΑ, που είχε δηλώσει ότι: «δεν μπορεί η ελευθερία να διατηρηθεί χωρίς την ύπαρξη μιας γενικής γνώσης ανάμεσα στους πολίτες». Απλά να συμπληρώσω ότι το πολιτικό Μάρκετινγκ έχει αναλάβει τον ρόλο της αποβλάκωσης των πολιτών. |
